کد مطلب:315288 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:196
شفای بیمار سرطانی
مرحوم مغفور خطیب توانای كربلا، حاج شیخ هادی خفاجی در یكی از مجالس خود، در خانه حاج حسن خان در منطقه باب الخان كربلا در سال 1960 میلادی كرامت ذیل را این گونه بیان كرد:
زایری از اهل كشمیر آزاد به كربلا آمد، وی در حرم شیرینی پخش می نمود و وجودش را خوشحالی فراگرفته بود. بعد از پخش شیرینی كنار من به نماز ایستاد و نماز به جای آورد.
پس از پایان نماز رو به او كردم و گفتم: خدا از شما قبول كند جریان از چه قرار بود.
پاسخ داد، در یكی از روزها در ناحیه ی شكم احساس درد نمودم و پس از مراجعه به پزشك های متعدد و آزمایش ها و عكس برداری معلوم شد كه مبتلا به سرطان از نوع سخت می باشم.
وقتی این خبر را شنیدم، تعادل خود را از دست دادم و ناامیدی وجود مرا فراگرفت رو كردم به افراد خانواده، آنها با شنیدن این خبر از پزشك گریه می كردند.
در این بین صدای درب خانه بلند شد، مادرم پشت درب رفت. زنی از
[ صفحه 554]
همسایگان نانی به نام اباالفضل علیه السلام - كه نان با اندكی ماست و سبزی است - پخش می كرد.
مادرم آمد در حالی كه مقداری از این نان ها همراه داشت و گفت: از این نان ها بخور و نذر كن برای خدای تعالی كه به بركت حضرت عباس علیه السلام حاجتت برآورده بشود. اگر از این مرض خطرناك شفا یافتی برای زیارت امام حسین علیه السلام و حضرت عباس علیه السلام به كربلا بروی.
مقداری از نان حضرت عباس علیه السلام خوردم و هم چنان نذر كردم كه اگر شفا یافتم برای زیارت امام حسین و برادرش حضرت عباس علیهماالسلام به كربلا بروم.
پس از چند روزی به پزشك مراجعه نمودم، از من پذیرایی نمود و مرا به اتاق آزمایش برد و آنچه لازم بود اجرا نمود، نتیجه تمام آزمایش ها را چند لحظه در اختیارم قرار داد و بشارت داد كه مرض سرطان به طور كلی برطرف شده.
گفتم: مگر نمی گفتی مرض سرطان سختی هست.
گفت: بله، ولی خداوند هست و بیماری برطرف شده است.
پس از شنیدن این خبر دانستم كه خداوند تبارك و تعالی مرا به بركت حضرت عباس علیه السلام عافیت داده، با خوشحالی تمام به خانه بازگشتم و مردم به من تهنیت می گفتند.
پس از آن به كربلا آمدم تا به زیارت سید و مولایم حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و برادرش حضرت عباس علیه السلام نائل شوم و تشكر خود را تقدیم حضرت عباس علیه السلام بنمایم. [1] .
[ صفحه 555]
زایری از اهل كشمیر آزاد به كربلا آمد، وی در حرم شیرینی پخش می نمود و وجودش را خوشحالی فراگرفته بود. بعد از پخش شیرینی كنار من به نماز ایستاد و نماز به جای آورد.
پس از پایان نماز رو به او كردم و گفتم: خدا از شما قبول كند جریان از چه قرار بود.
پاسخ داد، در یكی از روزها در ناحیه ی شكم احساس درد نمودم و پس از مراجعه به پزشك های متعدد و آزمایش ها و عكس برداری معلوم شد كه مبتلا به سرطان از نوع سخت می باشم.
وقتی این خبر را شنیدم، تعادل خود را از دست دادم و ناامیدی وجود مرا فراگرفت رو كردم به افراد خانواده، آنها با شنیدن این خبر از پزشك گریه می كردند.
در این بین صدای درب خانه بلند شد، مادرم پشت درب رفت. زنی از
[ صفحه 554]
همسایگان نانی به نام اباالفضل علیه السلام - كه نان با اندكی ماست و سبزی است - پخش می كرد.
مادرم آمد در حالی كه مقداری از این نان ها همراه داشت و گفت: از این نان ها بخور و نذر كن برای خدای تعالی كه به بركت حضرت عباس علیه السلام حاجتت برآورده بشود. اگر از این مرض خطرناك شفا یافتی برای زیارت امام حسین علیه السلام و حضرت عباس علیه السلام به كربلا بروی.
مقداری از نان حضرت عباس علیه السلام خوردم و هم چنان نذر كردم كه اگر شفا یافتم برای زیارت امام حسین و برادرش حضرت عباس علیهماالسلام به كربلا بروم.
پس از چند روزی به پزشك مراجعه نمودم، از من پذیرایی نمود و مرا به اتاق آزمایش برد و آنچه لازم بود اجرا نمود، نتیجه تمام آزمایش ها را چند لحظه در اختیارم قرار داد و بشارت داد كه مرض سرطان به طور كلی برطرف شده.
گفتم: مگر نمی گفتی مرض سرطان سختی هست.
گفت: بله، ولی خداوند هست و بیماری برطرف شده است.
پس از شنیدن این خبر دانستم كه خداوند تبارك و تعالی مرا به بركت حضرت عباس علیه السلام عافیت داده، با خوشحالی تمام به خانه بازگشتم و مردم به من تهنیت می گفتند.
پس از آن به كربلا آمدم تا به زیارت سید و مولایم حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و برادرش حضرت عباس علیه السلام نائل شوم و تشكر خود را تقدیم حضرت عباس علیه السلام بنمایم. [1] .
[ صفحه 555]
[1] همان ص 91 تا 92 و 93.